Historia parafii

Obecny Kościół Parafialny pw. Przemienienia Pańskiego w Chojniku został wybudowany w 1797 roku jako kościół filialny w Kalniku. Do celów kultu katolickiego został poświęcony w 1945  roku. Został erygowany w 1972  roku przez administratora warmńskiego Józefa Drzyzgę. W 1963 roku biskup warmiński Tomasz Wilczyński ustanowił  ks.Wincentego Niedośpiała administratorem samodzielnej placówki duszpasterskiej w Chojniku,włączając do niej filię w Sambrodzie z kościołem pw.Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Historia - Kościół parafialny w Chojniku

Parafia pw.przemienienia Pańskiego w Chojniku została kanonicznie erygowana 25 stycznia 1972 roku, jednakże już wcześniej ustanawiając w 1963 roku ks.Wincentego Niedośpiała administratorem, biskup warmiński Tomasz Wilczyński otworzył drzwi do samodzielności miejscowej wspólnoty parafialnej. Kościół do celów kultu został poświęcony w marcu 1945 roku.Obecny kościół wzniesiono w 1797 roku jako filialny wspólnoty ewangelickiej w Kalniku.Salowy, ze stropem wspartym na rzędach drewnianych słupów, w ostatnich dziesięcioleciach dostosowany został do lokalnych upodobań poprzez usunięcie tradycyjnych u ewangelików balkonów i modernizację wyposażenia. z przeszłości została nadstawa ołtarzowa z 1798 roku, w której znajduje się nowoczesny obraz patronalny i trzy figury świętych oraz barokowe dzwony z 1604 i 1818 roku. Wyniesiony na wzgórzu , w krajobrazie wioski sylwetę świątyni rysuje dwuspadowy dach ponad skromną bryła, i niewysoka drewniana wieżyczka zwieńczona barokowym hełmem.  Na pierwszym zdjęciu widać kościół parafialny pw. Przemienienia Pańskiego w Chojniku.

Historia - Kościół filialny w Sambrodzie

Wieś Sambrodt lokowano w 1319 roku na dawnej osadzie Prusów, ale nie przewidziano wówczas uposażenia kościoła.Zachowana świątynia,pełniąca od XVIII wieku do 1945 roku funkcję zboru, jest fragmentem założenia pałacowego von Dohnów,rodu władającego okolicznymi dobrami. Budowla wznoszona w latach 1739-41 miała być pałacem,którego skrzydło pomieściło kościół,służący najpierw kalwinom,a potem luteranom. Po II wojnie św.został przekształcony na kościół katolicki, funkcjonujący do dnia dzisiejszego.Ten nietypowy obiekt,w postaci jednolitego prostopadłościanu nakrytego masandrowym dachem z czworoboczną, zwieńczoną hełmem wieżyczką w północnej części,wzniesiony został na planie wydłużonego prostokąta na ceglanej, niewysokiej podmurówce.Wejście główne,do wydzielonego przez dwa rzędy drewnianych toskańskich słupów trójnawowego wnętrza, znajduje się na osi,północne ściany budynku. W północnej trójosiowej,frontowej elewacji każda z osi objęta jest parą toskańskich  pilastrów.

W osiach skrajnych,dwa wysokie zwieńczone łukiem odcinkowym okna,obwiedzione pasem jasnego tynku z trapezowym kluczem,który łączy się z gierowanym gzymsem łączącym głowice pilastrów.Środkowa oś,w której znajdują się wysokie dwuskrzydłowe drzwi wejścia głównego,jest nieznacznie cofnięta,a nad nimi umiejscowione zostało niewielkie okno,obwiedzione pasem jasnego tynku z trapezowym kluczem. Na wysokości nadproża przez wszystkie elewacje biegnie płaski pas,przerywany w płycinach między pilastrami.Część dachu wydzielona przez wydatny,profilowany i gierowany gzyms koronujący.W połaci dachu,w skrajnych osiach małe okrągłe lukarny,a na osi środkowej okno półokrągłe,nad którym kolejna mniejsza lukarna.Elewacje boczne osmioosiowe, będące zwielokrotnieniem skrajnych osi elewacji frontowej. W ich znacznie szerszej północnej,pierwsze trzy okna ujęte są przez cztery pilastry,a gzyms koronujący jest lekko gierowany. W węższej części południowej,gzyms koronujący jest prosty,a okna ujęte są przez szerokie,jakby połączone po dwa pilastry.W połaci dachu w drugich północnych osiach umieszczone są półokrągłe okna. Ściana południowa,prawdopodobnie gdy pierwotnie planowano wzniesienie pałacu, nie była przewidziana jako ściana zewnętrzna,dlatego jej kompozycja nie jest w żaden sposób rozplanowana.

Na środku gładkiej pozbawionej dekoracji architektonicznych ściany znajdują się dwuskrzydłowe drzwi w dość głębokiej prostokątnej wnęce,nad nią kolejna wnęka zakończona jest łukiem odcinkowym. Protestanckie wnętrze zostało zaadaptowane na potrzeby kościoła katolickiego,ale zachowały się jeszcze elementy pierwotnego wystroju.Od północy wnętrze kościoła zamyka półokrągła nisz oraz drewniana ściana,przed którą ustawiony jest ołtarz.W części południowej znajduje się drewniana empora chórowa z XIX wiecznymi organami w neogotyckiej obudowie. Zachowała się także XVIII wieczna ambona. Na drugim zdjęciu widać kościół filialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sambrodzie.

Historyczne daty

Obszar i statystyka

Jednostka administracyjna
Diecezja: Elbląska
Dekanat: Morąg
Liczba parafian: 1040
Data erygowania: 1972-01-25   (49 l.)  (administrator warmiński Józef Drzyzga)
Księgi metrykalne: od 1992-11-15  (28 l.)

Kościoły
Kościół parafialny pw. Przemienienia Pańskiego w Chojniku
Kościół filialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sambrodzie

Miejscowości należące do parafii
Chojnik
Sambród
Karczemka
Kamionka
Rolnowo
Sarna
Tulno
Zalesie
Zduny